Historia szkoły

GENEZA I ROZWÓJ SZKOŁY

Początki funkcjonowania szkoły w Hołubli sięgają 1880 roku. Szkoła była jednoklasowa, mieściła się w budynku, który znajdował się na skrzyżowaniu dróg prowadzących do Rzeszotkowa i Paprotni.

Budynek spełniał funkcję do 1943 roku. Później służył wsi jako przedszkole. Szkoła zrusyfikowana działała w Hołubił do chwili wybuchu I wojny światowej. Uczyły się w niej dzieci z okolicznych wsi: Hołubli, Rzeszotkowa, Uziębłów, Stasina.

W 1907 roku nauczanie prowadziła jedna nauczycielka. Nauka trwała 4 lata w klasach I, II, III, IV. Klasy liczyły od 15 do 20 uczniów. Z powodu działań wojennych szkołę zamknięto na krótki okres w 1915 roku. Ponowne jej otwarcie nastąpiło w listopadzie tego samego roku, ale podlegało Cesarsko ? Niemieckiemu Naczelnikowi Powiatu Siedleckiego.

Wieś Hołubla prowadziła wówczas szkołę na swój koszt. Podatek gruntowy był jedynym źródłem finansów szkolnych. Od roku 1921 do wybuchu II wojny światowej, a nawet w czasie okupacji, sale lekcyjne Szkoły Podstawowej w Hołubił znajdowały się również poza budynkiem "własnym" tej placówki ? były wynajmowane w domach zamożniejszych gospodarzy. Szczególny przyrost dzieci uczęszczających do szkoły w Hołubli przypada na lata 1926 ? 1935. Wtedy to wystąpiło zjawisko przepełnienia. W roku szkolnym 1927/28 w szkole w Hołubli pobierało naukę 194 dzieci, rok wcześniej było 202 osoby, a rok później 200.

Trudności lokalowe szkół powszechnych spowodowały, iż w latach trzydziestych powstała opracowana przez dr Mariana Falskiego koncepcja budowy tzw. szkół zbiorczych. Potrzeba budowy nowej szkoły wystąpiła również w Hołubli, a realizację jej rozpoczęto w 1936 roku. Tak więc z początkiem 1937 roku zgromadzono potrzebne materiały budowlane, zakupiono bale, cegłę, wapno. Wykonano fundamenty, położono podwaliny, ale wybuch wojny uniemożliwił kontynuowanie tego przedsięwzięcia.

LATA OKUPACJI

W okresie okupacji hitlerowskiej szkoła w Hołubli nie zaprzestała swej działalności oświatowej.

W latach 1939 ? 1943 nauczanie w Hołubli odbywało się w dwóch budynkach ? szkolnym i pomieszczeniu adaptowanym do roli izby lekcyjnej. Nowy kierownik szkoły, z pochodzenia Niemiec, Florjan Weiss, postanowił kontynuować budowę szkoły w 1940 roku, która była zawieszona z powodu działań wojennych.

Niewykończoną szkołę w kwietniu 1941 roku zarekwirowały wojska niemieckie i przystosowały ją do warunków mieszkalnych. Wykonano wówczas podłogi w klasach, na korytarzu, a firma stolarska z Warszawy zrobiła na zlecenie wojska okna i drzwi. Pozostałe prace z rozkazu władz niemieckich wykonała gmina w 1942 roku i szkoła została zajęta na spichlerz zboża kontyngentowego.

Ważna chwila dla szkolnictwa w Hołubli nastąpiła 1 kwietnia 1943 roku. Odbyło się wówczas uroczyste otwarcie nowego budynku szkolnego i wprowadzenie wszystkich klas. Do izb lekcyjnych wstawiono żelazne piece, ławki, zawieszono tablice.

Po wyzwoleniu, Powszechna Szkoła w Hołubli zmieniła swój stopień organizacyjny, ponieważ dzieci od roku szkolnego 1944/45 uczyły się w klasie VII.

Pierwsze lekcje po wojnie odbywały się w sześciu klasach. Sale lekcyjne oświetlano za pomocą lamp naftowych. Brakowało podręczników, tablic, ławek, nie mówiąc o pomocach naukowych. Nie było pomieszczenia na bibliotekę, dlatego też w jednej z sal wydzielono kącik, gdzie mieściły się szafy z niewielkim księgozbiorem, kancelaria mieściła się w pokoju nauczycielskim. Szkoła nie posiadała również szatni, sali gimnastycznej, a lekcje wychowania fizycznego prowadzone były na korytarzu.

W 1952 roku dla uczniów klasy VII wprowadzono egzamin ukończenia szkoły na szczeblu podstawowym.

Pod koniec lat pięćdziesiątych dokonano niezbędnych napraw, odnowiono budynek i ogrodzono teren wokół szkoły. Przystąpiono też do budowy sanitariatów i śmietnika. Przełomowym momentem dla szkoły było wprowadzenie w roku szkolnym 1966/67 klasy VIII. Dość istotne zmiany dla szkolnictwa nastąpiły w latach siedemdziesiątych, kiedy utworzono stanowisko Gminnego Dyrektora Szkół. Szkoła w Hołubli podlegała dyrektorowi Zbiorczej Szkoły Gminnej w Paprotni.

W 1983 roku dokonano wymiany podłóg w klasach i na korytarzu, wymieniono pokrycie dachowe, odnowiono ściany w wielu salach lekcyjnych. W 1992 roku powrócono do pomysłu rozbudowy obiektu. Postanowiono dobudować nowe pomieszczenia i zmodernizować stary budynek. Projekt obiektu przewidywał powstanie biblioteki, gabinetu dyrektora i sali gimnastycznej, sanitariatów, szatni z prawdziwego zdarzenia oraz centralnego ogrzewania.

Oficjalnego otwarcia nowego budynku dokonano 26 listopada 1995 roku. W latach 2004-2009 dokonano kolejnego remontu szkoły i nadano budynkowi aktualny wygląd.